انتشار کتاب « کشاورزی پایدار، پارادایم نوین تحقیق و توسعه کشاورزی »
انتشار کتاب « کشاورزی پایدار، پارادایم نوین تحقیق و توسعه کشاورزی »کتاب «کشاورزی پایدار، پارادایم نوین تحقیق و توسعه کشاورزی »توسط انتشارات سازمان جهاددانشگاهی تهران منتشر شد.
به گزارش روابط عمومی سازمان جهاددانشگاهی تهران، تألیف این کتاب توسط دکتر سید محمود حسینی(استاد دانشگاه تهران) و دکتر محمدشریف شریفزاده(دانشیار دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان) انجام شده است که خلاصه ای ازکتاب را در ذیل میخوانید:
با نگاهی به پژوهشهای پیشین میتوان دریافت که ترویج و آموزش کشاورزی به عنوان دو مولفه نظام دانش و اطلاعات کشاورزی بهدلیل اینکه در نظام آموزش عالی کشور به عنوان یک رشته، مجالی برای عرضه اندام آکادمیک به شکل تدریس به قصد تربیت و بازتولید نیروی انسانی در کسوت مروج، آموزشگر، کارشناس، پژوهشگر و مدیر در این حوزه دارند، دیگر مولفهها همانند مدیریت فناوری کشاورزی و تحقیقات کشاورزی از چنین فرصتی برخوردار نبودهاند و از اینرو در عرصه آموزش و پژوهش (درباره نظام تحقیقات و فناوری کشاورزی) نسبتاً مورد بیمهری قرار گرفتهاند. بیتردید، اگر "مدیریت فناوری کشاورزی یا تحقیق و توسعه کشاورزی" به عنوان یک رشته، گرایش یا حداقل مجموعهای منسجم از واحدهای درسی تخصصی در سطوح مختلف در دانشگاهها یا در قالب یک آکادمیبرقرار میشد، وضع به گونهای دیگر میبود. دستکم، پژوهشهای بیشتری درباره نظامها، الگوها و کارکردهای مدیریت نوآوری، فناوری و تحقیق و توسعه در کشاورزی انجام میشد تا مسایل این حوزه کلیدی بازشناسی و راهکاریابی شود و مهمتر از آن، افرادی تربیت شوند که قابلیت حرفهای ساماندهی و مدیریت امور تحقیق و توسعه فناوری در کشاورزی را داشته باشند. در این صورت، یک فرد به صرف اینکه در یک رشته یا گرایش خاص دارای تخصص و تجربه است، سکاندار مدیریت امور تحقیقاتی در سطح موسسات تحقیقاتی، دانشگاهها یا دستگاههای اجرایی نمیگردید بدون اینکه از کارویژههای این حوزه، نظیر نیازسنجی پژوهشی، اولویتبندی، برنامهریزی و مدیریت، آیندهنگاری فناوری، تامین و تخصیص منابع مالی، رسانش، اشاعه و ترجمان یافتههای تحقیقاتی، تجاریسازی، کارآفرینی مبتنی بر فناوری، حفظ مالکیت فکری، همکاریهای علمی- تحقیقاتی، توسعه حرفهای و نظام پاداشدهی، سیاستگذاری راهبردی، پایش و ارزشیابی و پیامدسنجی و غیره آگاهی داشته باشد- هر چند که صرف داشتن آگاهی و اطلاعات نمیتواند متضمن کارکرد بهینه باشد و به توسعه زیرساختها، ساختار تشکیلاتی، سیاستهای کلان و چشمانداز راهبردی در حوزه تحقیق و توسعه و دیگر ملزومات هم نیاز است.
تحقیقات و توسعه کشاورزی به عنوان یک منظومه از یکسری قوانین نظری، سنتها، شیوههای روششناختی نهادینه شده و اصول بنیادین پیروی مینماید که مبین بهرهگیری این منظومه از نوعی پارادایم است. متاسفانه توجه چندانی به کلیت این منظومه مبذول نمیشود و تحقیقات و توسعه کشاورزی برابرنهادهای برای یک سیر کارکردی خطی مشتمل بر طراحی و اجرا و احیاناً رسانش و ارزیابی دستاوردهای تحقیقاتی پنداشته میشود و کنشگران اصلی آن نیز پژوهشگران متخصص در ظرف محدود گرایشهای دانشگاهی محسوب میشود که به سان مامورانی وظیفهگرا برای انجام وظایفی کلیشهای تربیت و استخدام میشوند تا در طول سال چند طرح پژوهشی را سامان دهند، فارغ از هر گونه اندیشهورزی درباره کاربست و سودمندی نتایج حاصله برای بخش کشاورزی و کلیت جامعه. اما واقعیت این است که تحقیقات و توسعه کشاورزی یک ارگانیسم نظمیافته و معتبر دارای روابط دیالکتیک غیرانتزاعی با کنشگران نهادی و جامعه پیرامون است، از اینرو یک منظومه است، آن هم یک منظومه پویا. بنابراین برای دوام پویایی و مدیریت این منظومه لازم است که زمینه و بافتار، ساختار، کارکرد، رویکردها، الگوها، مسایل و چالشها، پارادایمهای متعارف و نوپدید و سازوکارهای آن شناخته شوند. این مهم دستمایه نگارش این مجموعه شده است که به لحاظ محتوا و موضوعات مطرحشده، خوانش هر چند اجمالی آن از سوی دستدرکاران نظام تحقیقات و توسعه کشاورزی - در کسوت دانشجویان، محقق، مدیر تحقیقاتی، سیاستگذار، عضو هیات علمی، کارشناس تصمیمگیر یا تصمیمساز و دیگر همقطاران - پیشنهاد میشود.